tag:blogger.com,1999:blog-63312493068152159022024-03-07T23:40:38.004-08:00ΑΦΟΡΙΣΜΟΙcatherine chandrinouhttp://www.blogger.com/profile/05184601625440983022noreply@blogger.comBlogger43125tag:blogger.com,1999:blog-6331249306815215902.post-34704621653579543292013-07-25T23:03:00.001-07:002013-07-25T23:03:39.854-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="http://bibliotheque.gr/?p=25535">http://bibliotheque.gr/?p=25535</a></div>
catherine chandrinouhttp://www.blogger.com/profile/05184601625440983022noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6331249306815215902.post-17222806152214452072013-07-20T04:34:00.001-07:002013-07-20T04:34:03.067-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="http://giorgosmixos.blogspot.gr/2012/12/blog-post_5565.html">http://giorgosmixos.blogspot.gr/2012/12/blog-post_5565.html</a></div>
catherine chandrinouhttp://www.blogger.com/profile/05184601625440983022noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6331249306815215902.post-57817332763801610122013-07-20T04:30:00.001-07:002013-07-20T04:30:28.607-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="http://giorgosmixos.blogspot.gr/2012/11/blog-post_9197.html">http://giorgosmixos.blogspot.gr/2012/11/blog-post_9197.html</a></div>
catherine chandrinouhttp://www.blogger.com/profile/05184601625440983022noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6331249306815215902.post-17666892220895242382013-07-19T06:07:00.002-07:002013-07-19T06:07:36.721-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="http://www.biblionet.gr/author/105625/%CE%A7%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%8D,_%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%BD%CE%B1">http://www.biblionet.gr/author/105625/%CE%A7%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%8D,_%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%BD%CE%B1</a></div>
catherine chandrinouhttp://www.blogger.com/profile/05184601625440983022noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6331249306815215902.post-39881948258642028322013-07-19T05:22:00.001-07:002013-07-19T05:22:28.104-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="http://bibliotheque.gr/?p=15544">http://bibliotheque.gr/?p=15544</a></div>
catherine chandrinouhttp://www.blogger.com/profile/05184601625440983022noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6331249306815215902.post-9448489889170229412013-05-05T11:39:00.001-07:002013-05-05T11:39:42.871-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL">Μ. Δευτέρα. Βάζω προσωρινά στο ράφι το Αυτόματο του Σταθόπουλου
συγκλονισμένη από τη λεπτομέρεια ότι λίγες ημέρες πριν, εντελώς συμπτωματικά, είχα
διαπιστώσει από πρώτο χέρι (το δικό μου) πόσο δύσκολο είναι να ουρήσει ένας άνδρας
χωρίς καθόλου να πιτσιλίσει το χείλος της λεκάνης. Κατέβασα το φερμουάρ κι έβγαλα
το πέος του έξω. Ως εδώ, όλα καλά. Όταν όμως άρχισε η ούρηση, έχασα τελείως το
στόχο, εκείνο έκανε σαν σάρκινη μάνικα και τα πλακάκια γίναν χάλια. Στο Αυτόματο
υπάρχει αναφορά σε μια γυναίκα που ήταν άντρας στις ερωτικές της φαντασιώσεις. Πολλές
φορές ο εραστής της, που το είχε αντιληφθεί από την πρώτη στιγμή, την άφηνε να
νιώθει πως ουρούσε εκείνη αντί γι’ αυτόν, στεκόμενη από πίσω του, όρθιος εκείνος
μπροστά στη λεκάνη όταν του ερχόταν η ανάγκη κι αφήνοντας τη γυναίκα να κάνει
από πίσω του όλες τις κινήσεις. Έχω ένα ειδικό ράφι στο οποίο τοποθετώ τα βιβλία
που θα μείνουν εκεί προσωρινά. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL">Μ. Τρίτη. Διαβάζω κάμποσο
Πρεβέρ σε μετάφραση Γιάννη Βαρβέρη και κάπως ηρεμώ. Ένα σημείωμά μου για το Αυτόματο
αναρτάται στο διαδίκτυο. Πολύ φυσιολογικά, ουδείς νοιάζεται. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL">Μ. Τετάρτη. Πιάνω το Μάη σ’ ένα ανθοπωλείο της οδού Φιλαρέτου.
Η Φιλαρέτου έχει γίνει πια ο αγαπημένος μου δρόμος. Μαγαζιά στη σειρά με βότανα,
κεριά, φυτώρια κ.ά.. Το παρεκκλήσι του Αγίου Νεκταρίου και τέλος, το δημόσιο
ψυχιατρείο. Στην αίθουσα αναμονής, ένας άντρας με πλαστικό μπουκάλι, πίνει ούρα.
Στα χέρια κρατά μια βέργα ξύλινη σα σκήπτρο. Απαιτεί να δει το γιατρό. Ωρύεται.
Πρέπει να δει το γιατρό να του πει πόσο τον αγαπά. Είναι επείγον. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL">Μ. Πέμπτη. Στη Φιλαρέτου. Ο ζητιάνος που δεν ελέησα με
φωνάζει να μου πει πως έχει πέσει το μαντήλι μου. Σίγουρη πως με καταριέται,
δεν γυρίζω το κεφάλι μου και προχωράω περιφρονητική και κουρασμένη. Επιμένει.
Ακούω καθαρά το τι μου λέει. Σκύβω και μαζεύω ένα ποτάμι που είχε χυθεί στο δρόμο.
Το περνάω στο λαιμό μου, λέω ευχαριστώ, με χαιρετά.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL">Λίγο αργότερα, στο
πέμπτο Ευαγγέλιο, δεν αντέχω και βγάζω τις γόβες. Ξυπόλυτη, στέκομαι, νιώθοντας
στις καμάρες μου το πρώην παχύ χαλί της εκκλησίας. Ο κόσμος με σκουντά διαρκώς
καθώς περνά να προσκυνήσει την Αγία Άννα που έχει στο πρόσωπό της χαρακιές. Κάθετες
και λοξές, περίπου πέντε. Έπειτα, η είδηση μιας αυτοκτονίας από πέμπτο όροφο. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL">Μ. Παρασκευή. Τα πρακτορεία κλειστά. Να μην μπορείς να παίξεις
ούτε ένα στοίχημα ούτε μια κυνοδρομία. Τίποτα. Λουκέτο παντού. Γαμημένα σκυλάκια…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL">Μ. Σάββατο. Δεν άκουσα το Χριστός Ανέστη. Ο παπάς βγήκε
στο μπαλκόνι μα είχε αφωνία. Λίγο πριν τα χαράματα στη Μακρυγιάννη, ένας με κόκκινο
πουκάμισο φώναζε κάτι για τον Καντάφυ. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL">Κυριακή Πάσχα. Καμύ, Η Πτώση, σελ. 68- 72, Εκδόσεις Καστανιώτη.
Κι ο φάκελος που περιείχε την ευχή της βασκανίας να γράφει απ’ έξω: «ΑΤΕΛΩΣ-
ΓΡΑΦΗ </span>BRAILLE<span lang="EL">».
</span></div>
</div>
catherine chandrinouhttp://www.blogger.com/profile/05184601625440983022noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6331249306815215902.post-24238033204870579412012-08-04T13:31:00.000-07:002012-08-04T13:31:06.586-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EL">Ευτυχιό</span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EL">Ο νευρολόγος της μελετώντας τα αποτελέσματα
των εξετάσεων στις οποίες είχε υποβληθεί, διέγνωσε πως έπασχε από</span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EL">ευτυχιό.</span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EL">Αν δεν ήταν τόσο αγχωμένη, θα είχε βάλει τα γέλια.
Αλλά ήταν. Κι ο συνειρμός με το χτικιό αναπόφευκτος.</span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EL">Η λέξη, της εξήγησε ο γιατρός, αποτελεί ευφημισμό.</span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EL">Άμεσο δάγκωμα στο στομάχι της. </span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EL">«Όπως λέμε ‘ευλογιά’»;</span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EL">«Ακριβώς», της απάντησε εκείνος. </span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EL">«Δυστυχιό με άλλα λόγια», μετέφρασε εκείνη.</span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EL">«Κοιτάξτε, είναι μια πάθηση που άλλους οδήγησε
στην τρέλα, άλλους όμως στη δημιουργία. Ακόμη και στην υπέρβαση.</span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EL">Το μυαλό ενός ευτυχικού, σε κάθε περίπτωση,
λειτουργεί ανεξέλεγκτα». </span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EL">(Ο νευρολόγος τής δείχνει με μια βέργα το σχήμα
που παίρνει ο εγκέφαλος κάποιου που πάσχει από ‘ευτυχιό’).</span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EL">(Της αναφέρει ένα παράδειγμα κάποιου γνωστού
πανεπιστημιακού ο οποίος υποφέρει από την ίδια ασθένεια και εξακολουθεί να
διαπρέπει στο χώρο του).</span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EL">(Τελοσπάντων, κάνει ό, τι μπορεί).</span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EL">Εκείνη τον αποχαιρετά με ένα χέρι κίτρινο.</span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EL">Αποφασίζει να το ξεχάσει. </span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EL">Να συνεχίσει τη ζωή της.</span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EL">Τη συνεχίζει.</span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EL">Την επόμενη μέρα, πήγε νωρίς στο μαγαζί της.</span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EL">Σήκωσε τα ρολλά </span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EL">Και άρχισε να το σφουγγαρίζει απ’ άκρη σ’ άκρη.</span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EL">Γυμνή από τη μέση και πάνω. </span></b></div>
</div>catherine chandrinouhttp://www.blogger.com/profile/05184601625440983022noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6331249306815215902.post-11730818889457701262012-07-25T12:36:00.001-07:002012-07-25T12:38:26.209-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">ΖΩΗ ΜΕ ΑΟΜΜΑΤΟ</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Παντρεύτηκα έναν</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Τυφλό</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">για να’ ναι καλός και </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">να μπορώ.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Κάθε μεσημέρι,</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">«για να μου φτιάξει το κέφι»,</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">έβαζε μουσικές στη διαπασών και χόρευε στο
κέντρο περίπου</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">του σαλονιού.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Μια μέρα,</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">κι ενώ χόρευε,</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">τσάκισε τη μέση του με τρόπο τέτοιο,</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">που ένα τεράστιο χάπι μπλε</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">από την τσέπη του βρέθηκε στο πάτωμα.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">΄Εσκυψα, το μάζεψα, δεν είπα τίποτα, πήγα στο
μπάνιο, εκείνος χόρευε.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Αδύνατον να το καταπιώ,</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">το άφησα να λιώσει στη γλώσσα μου</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">κι αυτό</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">άρχισε να διαλύεται όπως ας πούμε μια ταμπλέτα
πλυντηρίου.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Όταν επέστρεψα στο σαλόνι</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">εκείνος με τα χέρια ψηλά ακόμη χόρευε</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">και τη χαρακτηριστική στο πρόσωπο</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">έκφραση</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">ενός όποιου αόμματου </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">είναι σίγουρος ότι τον κάνουν χάζι. </span></div>
</div>catherine chandrinouhttp://www.blogger.com/profile/05184601625440983022noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6331249306815215902.post-89646659590099296392012-06-03T02:36:00.001-07:002012-06-03T02:37:16.398-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">Ποίημα
για την Υπαιτιότητα</span></div>
<div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">Ήμουν
δεν ήμουν τεσσάρων, όταν ο Διονύσης, είπε ψέματα στη νηπιαγωγό μας, την κυρία
Σοφία, ότι τον είχα χτυπήσει στο κεφάλι. Άκουσα τ’ όνομά μου και πλησίασα: το
κρανίο του Διονύση όντως αιμορραγούσε, με τη διαφορά ότι εγώ δεν τον είχα καν
αγγίξει. Έπαιζα κομμωτήριο με τη φίλη μου την Αγγέλα, στην άλλη άκρη του
προαυλίου: έκανε την πελάτισσα κι εγώ την κομμώτρια. Ο Διονύσης επέμενε ότι τον
έγδαρα με τα χέρια μου. Το έκανε άραγε γιατί είχα επιλέξει αντ’ αυτού τον
Χρήστο; Το έκανε γιατί τον εκνεύριζα που ήξερα ανάγνωση και διάβαζα στα νήπια
παραμύθια; Που ήμουν πιο ψηλή από κείνον; Εικοσιπέντε και πλέον χρόνια μετά,
ακόμη δε γνωρίζω το λόγο. Όπως και να’ χει ήταν η πρώτη φορά που ήρθα σε επαφή
με τη συκοφαντία. Την αδικία. Τη διαβολή. Η κυρία Σοφία, λόγω αμφιβολιών, δεν
με επέπληξε ιδιαίτερα, αλλά θυμάμαι ότι τα φρύδια της είχαν πλησιάσει πολύ το
ένα το άλλο κι είχαν σχηματίσει γεφύρι πάνω από ένα ρυάκι στερεμένο. Μου είπε
για καλό και για κακό να κόβω πιο βαθιά τα νύχια μου.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">Έχω
ανατρέξει πολλές φορές σ’ αυτήν την ιστορία, την τόσο καθοριστική, χωρίς βέβαια
τότε να υπάρχει καμία ένδειξη γι’ αυτό: για το πόσο καθοριστική έμελλε να
είναι. Γνώρισα έκτοτε πολλούς διονύσηδες σε διάφορα προαύλια και πάντοτε, την
ώρα που γινόταν το κακό, την ώρα που άνοιγε ένα κεφάλι, βρισκόμουν κάπου εκεί
κοντά, μα όχι μέσα, και έκανα κάτι άλλο, όχι το κακό. Έπαιζα ας πούμε με
μπουκάλια johnson’ s ή κάτι τέτοιο. Διάβαζα μυθολογία σε άλλα παιδιά, έκανα
μονόζυγο, αργότερα κάπνιζα ένα κόκκινο γκωλουάζ: αλλά δεν ήμουν ο αυτουργός του
κακού. Και δεν το λέω με περηφάνια αυτό. Κανείς δεν με παρασημοφόρησε που δεν
έκανα το κακό αλλά διάβαζα στα άλλα νήπια, ας πούμε ενδεικτικά, για τον Πήγασο
και το Βελλερεφόντη. Κάποιες μάλιστα φορές, θεωρήθηκα δειλή, υπόγεια, ασαφής,
προβοκατόρισσα: κάποιες φορές, μου ζητήθηκαν ακόμη και τα ρέστα. Στο κάτω κάτω,
όταν κάνεις το κακό, αν μη τι άλλο κάτι κάνεις, ενώ όταν διαβάζεις ή καπνίζεις
δεν είναι εντελώς σίγουρο ότι κάτι κάνεις. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">Η
ιστορία με το Διονύση επαναλήφθηκε χωρίς καμία φαντασία, χωρίς ντροπή, σα να
έβγαινε από φωτοτυπικό μηχάνημα. Εγώ, μόνιμα, στόχος. Όσο πιο πολύ ζάρωνα στη
γωνιά μου, τόσο πιο πολύ γινόμουν στόχος. Οι κατηγορίες ότι άνοιγα τα κρανία
των συμμαθητών μου, έδωσαν με τα χρόνια τη θέση τους σε άλλες, περίπου του
τύπου ότι τους άνοιγα τα παντελόνια κι ύστερα τους άφηνα σύξυλους, ενώ εγώ και
πάλι βρισκόμουν στην άλλη άκρη του προαυλίου. Μπορεί εν προκειμένω να ήμουν στο
δωμάτιό μου και να διάβαζα ντε Σαντ, δεν αντιλέγω: όπως και να’ χει όμως, ήμουν
στην άλλη άκρη του προαυλίου. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">Άλλες
κατέβαζαν τα φερμουάρ.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">Και
ειλικρινά ως σήμερα, δεν έχω καταλήξει τι είναι πιο αμαρτωλό: ξέρω μόνον πως
ήμουν στο δωμάτιό μου κλειδωμένη και διάβαζα τη Φιλοσοφία στο Μπουντουάρ.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">Μετά
άρχισα τα πέρα δώθε στα Εξάρχεια. Αφού προκαλούσα έτσι κι αλλιώς, είπα να
επωφεληθώ. Έβαψα την κεντρική μου τούφα πορφυρή και μιλούσα σε γλώσσα λόγια και
στιλπνή. Στη γλώσσα του Μαρωνίτη και του Κακριδή. Συνέχιζα άλλοις λόγοις το
σκάνδαλο, εν γνώσει μου πια. Χόρευα μέσα σε τυροπιτάδικα και κάπνιζα μέσα σε
ξωκλήσια. Οι διαδόσεις οργίαζαν. Κανείς δεν μπορούσε να καταλάβει τίποτα κι
ήταν όλοι εκτός θέματος στις κρίσεις τους για μένα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">Όταν
πια συνειδητοποίησα ότι ζούσα σ’ έναν κόσμο από μικρούς διονύσηδες, ήταν αργά.
Είχα ήδη βγάλει ρίζες στον κόσμο αυτό, είχα στεριώσει, πώς το λένε: δεν είχε
γυρισμό. Ή μάλλον, αναχώρηση δεν είχε. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">Κι
έγινα πρακτική. Άρχισε να με αφορά μόνον η επιβίωση. Η επιβίωση μέσα στην τύρβη
της πόλης, μέσα στην τύρβη της ζωής, ανάμεσα σε όλους αυτούς που συζητούν για
θέματα που δεν με ενδιαφέρουν. Φερ’ ειπείν για το τι τους φάνηκε ότι τους
θυμίζει ένα κτίριο που είδαν φευγαλέα μια μέρα που γύριζαν απ’ τη δουλειά, που
όμως τελικά δεν ήταν αυτό που νόμιζαν ότι τους θυμίζει, το οποίο και δεν
θυμούνται ποιο είναι. Η επιβίωσή μου μέσα στη βαβούρα, μέσα στον άνευ λόγου
κατ’ εμέ διονυσιασμό: αυτό και τίποτ’ άλλο. Διότι πολύ δύσκολα πια
ενθουσιάζομαι. Διότι πολύ δύσκολα πια πιστεύω. Διότι πολύ δύσκολα εν τέλει δεν
θα τρελαθώ, ανάμεσα στο ρείθρο του πεζοδρομίου και το οδόστρωμα, ανάμεσα στις
φυλλωσιές από σχόλια για μένα της διαχειρίστριας της πολυκατοικίας.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">Το
βλέμμα του Διονύση όταν σήκωσε το αιμόφυρτο κεφάλι του και με κοίταξε είχε ένα
θρόισμα: έμοιαζε με </span><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">singer</span><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;"> <span lang="EL">ραπτομηχανή ένα δευτερόλεπτο πριν ξεκινήσει να λειτουργεί.
Το βλέμμα του Διονύση ένα δευτερόλεπτο πριν με γαζώσει. Η Αγγέλα δεν πήρε ποτέ
θέση, ούτε είπε ποτέ ξεκάθαρα ότι ήμασταν μαζί την ώρα του κακού και ότι έκανα
πως την έλουζα. Έμεινε να μας κοιτάει σαν ένα φύκι που κοιτάει ένα κοράλλι.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">Όχι
μόνο λοιπόν δεν είχα ανοίξει το κεφάλι του Διονύση αλλά στην πραγματικότητα
ασχολιόμουν με ένα άλλο κεφάλι, το οποίο έλουζα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">Αυτός
ήταν κι ο πρώτος κρίκος της αλυσίδας που προσπαθώ να σπάσω. Δεν θα βρίσω
λοιπόν: την αλυσίδα αυτή είναι που προσπαθώ να σπάσω. Είμαι πολύ απασχολημένη
με το να προσπαθώ να σπάσω την αλυσίδα για να βρίσω. Για το γεγονός ότι δεν
βρίζω, παραπέμπω στο ποίημά μου ‘οι μίσθαρνοι’. Δεν έχει δημοσιευθεί ποτέ και
πουθενά, μα όποιος θέλει πραγματικά, μπορεί να το βρει, ακόμη κι αν χρειαστεί
να διαρρήξει το σπίτι μου, τα ιμάτιά του ή τους νευρώνες του εγκεφάλου μου. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">Το
θέμα της ηθικής είναι αυτό για το οποίο μιλώ και για το οποίο πήγα να ζήσω μόνη
μου. Για την ακρίβεια, πήγα να ζήσω μόνη μαζί του. Για να λύσω τι είναι πιο
κακό, αν πρέπει σώνει και ντε να υπάρχει σε αυτά κάτι το κακό: να παίρνει μια
κοπέλα πίπες ή να διαβάζει μόνη, και ελαφρώς μελαγχολική, στο δωμάτιό της ντε
Σαντ, Εμπειρίκο ή Γκουτιέρες;. Και κυρίως να λύσω το εάν όντως δεν έφταιγα για
το άνοιγμα του κεφαλιού του Διονύση. Γιατί το κεφάλι του Διονύση έσταζε πράγματι
αίμα εκείνη τη μέρα στο προαύλιο του νηπιαγωγείου δίπλα στο μύλο που ανεβαίναμε
και κάναμε γύρω γύρω όλοι κι αυτό δεν είναι ούτε μεταφορά ούτε λογοτεχνική
άδεια. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">Γιατί
είναι διάολος ο σχετικισμός και του αρέσει πολύ να τρώει σωθικά. Γιατί μπήγεται
σα στυλιάρι στο συκώτι της νόησης. Γιατί σε κάνει να σέρνεσαι σε μια υπόγεια
σήραγγα όπου τελικά πεθαίνεις απ’ την πείνα μες στον ύπνο σου. Γιατί μπορεί ο
Διονύσης εκείνη τη στιγμή, τη στιγμή του κακού, να με κοιτούσε, να σκόνταψε
πάνω στο μύλο που γύριζε ή να’ πεσε πάνω σε μια κούνια που εκείνη τη στιγμή
εκτελούσε τη μέγιστη ελλειψοειδή τροχιά της. Γιατί με κοιτούσε. Γιατί μπορεί ο
Διονύσης να αυτοτραυματίστηκε για να μου τραβήξει την προσοχή. Γιατί μπορεί να
το έκανε μόνο και μόνο για να με ενοχοποιήσει γιατί και με την ύπαρξή μου του
δημιουργούσα δυσφορία. Οπότε, υπ’ αυτές τις περιστάσεις, σωστά είπε στη
νηπιαγωγό: του άνοιξα το κεφάλι. Εάν δεν ήμουν εγώ, δεν θα’ χε λυθεί η συνέχεια
του δέρματος του κεφαλιού του. Ο Διονύσης εν τοιαύτη περιπτώσει είχε
ακριβολογήσει διηγούμενος το περιστατικό, σε σημείο ακόμη και να του συγχωρεθεί
η ανακριβής λεπτομέρεια ότι του είχα γδάρει το κρανίο με τα ίδια μου τα χέρια. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">Η εναλλακτική μορφή ζωής στην περίπτωσή μου, περιττό
ίσως να το πω, θα ήταν το να άνοιγα στ’ αλήθεια πού και πού κανένα κεφάλι. Η
εναλλακτική μορφή ζωής θα ήταν, αυτό το σετ από καλοακονισμένα μαχαίρια που
κρύβω στο σεμέν μέσα μου να το χρησιμοποιώ ενίοτε. Κι όχι από τη γνώση και το
φόβο της κοφτερότητάς τους, να τα κρατάω κλειδωμένα και να’ χω για σιγουριά
επίτηδες χάσει το κλειδί. </span></div>
</div>catherine chandrinouhttp://www.blogger.com/profile/05184601625440983022noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6331249306815215902.post-8964152799356274772012-05-19T04:58:00.000-07:002012-05-19T04:58:04.763-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<!--[if !mso]>
<style>
v\:* {behavior:url(#default#VML);}
o\:* {behavior:url(#default#VML);}
w\:* {behavior:url(#default#VML);}
.shape {behavior:url(#default#VML);}
</style>
<![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0in 5.4pt 0in 5.4pt;
mso-para-margin:0in;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";}
</style>
<![endif]-->
<div style="text-align: justify;">
<b><span lang="EL">Ο
ΓΕΡΟΣ ΚΙ Η ΣΤΕΡΙΑ</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span lang="EL">Θέλησα
να κοιμηθώ. Είχα ανάγκη να κοιμηθώ, να μπω στο τούνελ του ύπνου. Μα ένας γέρος
έπεσε με το ποδήλατό του στην άσφαλτο μπροστά στο σπίτι μου. Έτρεξαν οι
γειτόνισσες και άρχισαν να σκούζουν.</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span lang="EL">Ένας
γέρος έπεσε με το ποδήλατό του στην ανηφόρα μπροστά στο σπίτι μου, τη στιγμή
ακριβώς που είχα ανάγκη να κοιμηθώ.</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span lang="EL">Ο
ίδιος δεν ακούστηκε καθόλου. Μόνο οι στριγγιές της περιέργειας των γειτονισσών.</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span lang="EL">Ένιωσα
άσχημα. Όχι επειδή ήθελα να κοιμηθώ, ενώ ένας γέρος με ποδήλατο είχε μόλις
χάσει την ισορροπία του ακριβώς μπροστά στο σπίτι μου. Ένιωσα άσχημα γιατί το
γεγονός αυτό αποτέλεσε αντιπερισπασμό στον ύπνο που τόσο είχα ανάγκη.</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span lang="EL">Σκεφτόμουν
ότι θα ήταν καλύτερα για τον ύπνο μου να μην είχε συμβεί. Σκεφτόμουν ότι θα
ήταν έστω καλύτερα να είχε συμβεί κάποια άλλη στιγμή. Κάποια φερ’ ειπείν στιγμή
που θα έλειπα από το σπίτι. Οποιαδήποτε άλλη στιγμή, πέραν αυτής που ήμουν
έτοιμη ν' αποκοιμηθώ.</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span lang="EL">Ο
γέρος κι ο κάθε γέρος έχει ζήσει τη ζωή του. Όμως εγώ, χρειάζομαι ξεκούραση για
ν’ αντέξω. Δεν χρειάζομαι φασαρία, ούτε τύψεις χρειάζομαι. Ούτε πλαδαρές
γειτόνισσες.</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span lang="EL">Και
ναι μεν ο γέρος δεν φώναξε, δεν ακούστηκε καθόλου, ήταν εκείνος όμως που
προκάλεσε όλο αυτό το σούσουρο, μέρα μεσημέρι, κάτω ακριβώς απ' το παράθυρό μου
κι ενώ προσπαθούσα να κοιμηθώ, γιατί ίσως μου έμενε λίγη ζωή ακόμη και έπρεπε
να ξεκουραστώ για να την αντέξω.</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span lang="EL">Οι
γειτόνισσες ακούγονταν σα να μιλούσαν μια γλώσσα φωνηέντων που μόνον οι ίδιες
καταλάβαιναν. Ποτέ δεν νοηματοδότησα τη ζωή μου από το πέσιμο κάποιου άλλου. Κι
ακόμα το πληρώνω.</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span lang="EL">Έμαθα
από νωρίς πως το πέσιμο καθενός είναι προσωπική του υπόθεση. Κάτι σαν το
ξύρισμα ή το κατούρημα.</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span lang="EL">Ακόμη
κι αν φωνάξει σε βοήθεια, στην πραγματικότητα, το μόνο που θέλει κάποιος που
πέφτει, είναι μείνει μόνος. Για την ακρίβεια, θα προτιμούσε να μην τον είχε δει
κανείς.</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span lang="EL">Όλα
αυτά τα σκεφτόμουν, ελπίζοντας ότι θα έληγε το θέμα κι ότι θα αποκαθίστατο η
ησυχία. Ήταν σκέψεις δηλαδή, για να περάσει η ώρα και να μην χρειαστεί να
σηκωθώ και να κλείσω το παράθυρο.</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span lang="EL">Μα ο
κόσμος συνέρρεε πάνω από το γέρο, κάνοντας πρόχειρες διαγνώσεις στη γλώσσα με
τα φωνήεντα και στερώντας του το οξυγόνο, εις βάρος πάντα του ύπνου μου.</span><input type="checkbox" value="id.258919864206543" /><span lang="EL"></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span lang="EL">Ο
κόσμος συνέρρεε πάνω από το γέρο, λύνοντας έτσι το πρόβλημά του, που ήταν η
έλλειψη θέματος συζήτησης. Ο κόσμος, γυρνώνας σπίτι του, σάββατο απόγευμα πια,
θα είχε ένα περιστατικό να διηγηθεί κι έτσι ο χρόνος θα κυλούσε. Ο χρόνος θα
κυλούσε πιο ομαλά χάρη στο γέρο και το σπασμένο του ποδήλατο, που αλλού είχε
βρεθεί η σέλα, αλλού το τιμόνι.</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span lang="EL"></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><strong><span lang="EL"></span></strong></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>catherine chandrinouhttp://www.blogger.com/profile/05184601625440983022noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6331249306815215902.post-72365234984272951062012-05-04T06:52:00.001-07:002012-05-04T06:52:43.035-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0in 5.4pt 0in 5.4pt;
mso-para-margin:0in;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";}
</style>
<![endif]-->
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: 14pt;">HOMOPHOBIA</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">Ρώτησα στη γραμματεία της εισαγγελίας να μάθω τι είχε διαπράξει. Οι
υπάλληλοι δεν χρειάστηκε να συμβουλευθούν το κατηγορητήριο, μόνο με το όνομα θυμούνταν
την περίπτωση απ’ έξω και ανά πάσα στιγμή: Κατηγορούνταν ότι είχε πατήσει με το
αυτοκίνητό του έναν άνθρωπο, ένα τραβεστί. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">«Α..δηλαδή, τροχαίο....» είπα ξεφυσώντας και σχεδόν διεκπεραιωτικά,
«σωματική βλάβη εξ αμελείας». </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">«Όχι, όχι έτσι ακριβώς», απάντησαν εκείνοι ανεπαισθήτως ειρωνικά και με
μια νοσηρότητα στην προσωδία του ‘όχι’. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">«Μα τότε, πώς; Πώς αλλιώς; Πώς αλλιώς, αν όχι έτσι;»</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">«Ο δράστης», είπαν, «έβαλε μπρος, πάτησε το τραβεστί που έπεσε στο
οδόστρωμα, μετά έβαλε όπισθεν και μετά πάλι πρώτη και ξαναπάτησε το θύμα και
μετά πάλι όπισθεν και πάλι πρώτη, μαρσάροντας ακόμα περισσότερο. Κι αυτό
επαναλήφθηκε τέσσερις ή πέντε φορές, δεν είναι σίγουρο. Οι πραγματογνώμονες
μετράνε ακόμη τα ίχνη από τα ελαστικά πάνω στο σώμα του τραβεστί για να
καταλήξουν».</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">«Και τώρα;»</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">«Τώρα.. τι τώρα. Τώρα είναι μέσα». </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">«Το ξέρω ότι είναι μέσα».</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">«Ε, και τι θέλετε; Οι μέρες και ώρες των επισκεπτηρίων είναι
αναρτημένες».</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">«Κι αυτό το ξέρω». </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">«Μα ποια είστε τελοσπάντων, όλα τα ξέρετε». </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">«Τι γίνεται από δω και πέρα, αυτή είναι η ερώτησή μου. Και πώς είναι
δυνατόν να κρατείται χωρίς να έχει απολογηθεί».</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">«Κοιτάξτε. Για την οικονομία της προδικασίας, εντελώς προσωρινά,
οδηγήθηκε σε σωφρονιστικό κατάστημα. Εκεί, είναι ασφαλής».</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">«Ασφαλής;»</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">«Ακριβώς. Δεν πρόκειται να του συμβεί τίποτε, ούτε καν να τον πιάσει κρίση.
Το έχουμε διασφαλίσει πλήρως αυτό». </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">«Πώς δηλαδή; Μα τι μου λέτε επιτέλους;»</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">«Σας είπαμε, το θέμα έχει διευθετηθεί. Βρήκαμε παλιούς του συμμαθητές
και φίλους απ’ το στρατό και τους ζητήσαμε να παίξουν τον ρόλο των κρατουμένων.
Έτσι έχει συντροφιά, συζητάνε για τα παλιά και ξεχνιέται. Δεν έχει καν
συνειδητοποιήσει ότι κρατείται.»</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">«Τι νομίζει δηλαδή; Ότι έχει πάει εκδρομή; Ότι συμμετέχει σε κατασκήνωση
επανασύνδεσης παλιών γνωρίμων; Και θέλετε να μου πείτε ότι είναι καλό αυτό; Το
ότι δεν έχει επίγνωση της κατάστασης;»</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">«Και τι θα άλλαζε αν ήξερε; Ποιο θα ήταν το όφελος; Δεν μας χρειάζονται
άλλοι μανιακοί και τα ηρεμιστικά, ξέρετε, στοιχίζουν. Προτιμήσαμε να δώσουμε
ένα μικρό φιλοδώρημα στους παλιούς του συμμαθητές και φίλους. Άλλωστε ήταν
ελάχιστοι».</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">«Θέλω να απευθυνθώ στον εισαγγελέα».</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">«Πρώτον, απουσιάζει. Δεύτερον, και να μην απουσίαζε, θα σας έλεγε
ακριβώς τα ίδια. Εντολές του εκτελούμε. Σας λέμε μην ανησυχείτε. Απόψε μάλιστα
θα διοργανωθεί κάτι σαν δεξίωση. Στο προαύλιο της φυλακής θα υπάρχουν άρπες και
υπερμεγέθεις τούρτες φιστικιού…»</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;"><span> </span><span> </span></span></div>
</div>catherine chandrinouhttp://www.blogger.com/profile/05184601625440983022noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6331249306815215902.post-2989563512357834162012-04-21T11:54:00.003-07:002012-04-21T11:54:28.750-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h6 class="uiStreamMessage" data-ft="{"type":1}">
<span class="messageBody" data-ft="{"type":3}"><span style="font-size: large;">Το φαράσι<br /><br /> Θα' θελα να' μουνα επόπτρια ασφαλτόστρωσης αυτοκινητοδρόμων στην Καλιφόρνια. Ή τροφός. Ένα απ' τα δύο. <br /> Δεν θα' θελα να' μαι οξυγώνιο τρίγωνο στα πόδια ενός ζευγαριού που χορεύει βαλς. <br /> Και σε καμία περίπτωση απολύτως, δεν θα' θελα να' μαι το κενό ανάμεσα στις φέτες του σώματος ενός καλοριφέρ.<br /> Στην κορυφή του διαβήτη πιέζω την καρδιά του αντίχειρά μου. <br /> Κι όσο για το κόμμα που έχεις κάνει με το ασυνείδητό μου, δεν πρόκειται να το ψηφίσω. </span> <br /> </span></h6>
</div>catherine chandrinouhttp://www.blogger.com/profile/05184601625440983022noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6331249306815215902.post-56168966865567607352012-04-11T13:58:00.004-07:002012-04-11T13:58:32.995-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0in 5.4pt 0in 5.4pt;
mso-para-margin:0in;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";}
</style>
<![endif]-->
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><b><span lang="EL">ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΚΑΤΑ</span></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><span lang="EL">Τελικά πήγα.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><span lang="EL">Πήρα το πλοίο της γραμμής και πήγα. </span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><span lang="EL">Το νησί ήταν υποβαθμισμένο και το Πανεπιστήμιο
είχε μέτρια φήμη. Οτιδήποτε ωστόσο μετρίου φήμης με έκανε ανέκαθεν να νιώθω πιο
άνετα και συχνά αποδεικνυόταν πάνω από τις προσδοκίες μου. Ίσως ήταν σημαντικό
για μένα να έχω μια αίσθηση υπεροχής. Κυρίως όμως, ήθελα οπωσδήποτε να
παρευρεθώ, έστω μια φορά στη ζωή μου, σε σεμινάριο του Καθηγητή, ο οποίος,
άγνωστο για ποιους λόγους, είχε επιλέξει να το πραγματοποιήσει στο συγκεκριμένο
και όχι σε κάποιο άλλο, πιο αποδεκτό ή έστω πιο προσβάσιμο, Πανεπιστήμιο. </span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><span lang="EL">Τα δρομολόγια από την πόλη προς το νησί ήταν
εξαιρετικά αραιά: μόλις δύο φορές το μήνα μπορούσε κανείς να ταξιδέψει από και
προς τον τόπο αυτόν. </span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><span lang="EL">Με το που κατέβηκα στην προβλήτα, έπειτα από
ολιγόωρο ταξίδι, σμήνη λευκών πουλιών που έμοιαζαν με μικρούς ιπτάμενους
κύκνους, με κύκλωσαν και θόλωσαν το τοπίο. Δεν μπορούσα να δω απέναντι και
έπρεπε οπωσδήποτε να το κάνω για να προσανατολιστώ. Απ’ ό, τι είχα ενημερωθεί
από το πρόγραμμα του σεμιναρίου που μου είχε σταλεί ηλεκτρονικά, η επιγραφή του
Πανεπιστημίου διακρινόταν υπό κανονικές συνθήκες από το λιμάνι, όχι όμως όταν τύχαινε
να κάνει την εμφάνισή του το λεφούσι των πουλιών, πληροφορία την οποία είχα
αντιπαρέλθει και πάντως σίγουρα υποτιμήσει.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><span lang="EL">Στην αρχή χαμογέλασα με το θέαμα, σκέφτηκα μάλιστα
να τραβήξω φωτογραφίες, αλλά το φαινόμενο άρχισε να γίνεται ενοχλητικό, καθώς η
ώρα περνούσε, η ορατότητα παρέμενε εμποδιζόμενη και τα πράγματά μου (λάπτοπ,
βιβλία, σημειωματάρια κλπ), άρχιζαν να μου βαραίνουν τις κλειδώσεις. Στο
μεταξύ, πλησίαζε και η ώρα του σεμιναρίου και δεν είχα περιθώρια. </span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><span lang="EL">Προσπάθησα να συνεννοηθώ με ορισμένους
ντόπιους, ψαράδες ως επί το πλείστον, αλλά τα κρωξίματα των πουλιών και τα
απότομα φτερουγίσματά τους, δυσχέραιναν την επικοινωνία, οι δε ψαράδες που
πίστευαν πως έπιαναν μιλώντας μου λαβράκι στεριανό, έχαναν τα λόγια τους μετά
την απεύθυνσή μου σε αυτούς κι ακόμη κι αν υποθέσουμε πως ήξεραν κατά πού
έπεφτε το Πανεπιστήμιο, για το οποίο πολύ αμφιβάλλω, από τη σαστιμάρα τους κι
απ’ όσο μπορούσα ν’ ακούσω, μου έδιναν αντιφατικές μεταξύ τους οδηγίες για το
πώς να φτάσω εκεί.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><span lang="EL">Άφησα να με οδηγήσει εν τέλει η διαίσθησή μου,
στην οποία μεγαλώνοντας είχα βαθμιαία αρχίσει να δίνω περισσότερη σημασία.
Έπεσα έξω: το Πανεπιστήμιο βρισκόταν στα δεξιά σε σχέση με το λιμάνι, ενώ εγώ
είχα πάρει την αντίθετη κατεύθυνση, της καρδιάς.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><span lang="EL">Τα πουλιά εξακολουθούσαν να πετούν, σε αφύσικα
χαμηλό ύψος, φτερουγίζοντας ανάμεσα στις μύτες και μέσα στα μαλλιά των λιγοστών
κατοίκων του νησιού, μόνο που πλέον, τα είχα πίσω μου.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><span lang="EL">Το σεμινάριο έγινε σε ένα κατ’ ευφημισμό
αμφιθέατρο, αφού, επιγραφόταν μεν ως τέτοιο, χωρίς ωστόσο να παρουσιάζει την
παραμικρή κλίση, με αποτέλεσμα να θυμίζει σχολική τάξη, και βασίστηκε στο
βιβλίο του Καθηγητή, ‘</span><span>La</span> <span>Chatte</span><span lang="EL">’, το οποίο υπέγραφε
με γυναικείο ψευδώνυμο.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><span lang="EL">Τα κρίσιμα σε σχέση με τις ανάγκες και τους
σκοπούς του σεμιναρίου χωρία διαβάστηκαν από τον ίδιο, ο οποίος, σε ορισμένες
περιπτώσεις, δεν έπαιρνε καθόλου ανάσα για σελίδες ολόκληρες, εάν το νόημα και
η ροή του κειμένου δεν το επέτρεπαν. </span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><span lang="EL">Στο τέλος της παρουσίασης, λίγο πριν τα
καθιερωμένα ‘συμπεράσματα’ της ημερίδας, κοίταξα για πρώτη φορά γύρω μου, και
διαπίστωσα ότι το ακροατήριο αποτελούνταν αποκλειστικά από άντρες, μέσης
ηλικίας.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><span lang="EL">Το πρόγραμμα τελικά, δεν τηρήθηκε κατά γράμμα
και, αντί για συμπεράσματα, ο Καθηγητής, μάς ενθάρρυνε να συντάξουμε μια
σύντομη μονογραφία σχετική με την παρουσίαση που είχε προηγηθεί, εκθέτοντας
άλλες πιθανές εκδοχές αρχής ή τέλους του βιβλίου του και τις σκέψεις μας εν
γένει σχετικά με το έργο του.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><span lang="EL">Σαν κεραυνοβολημένη, άρχισα να γράφω επί
τόπου, χωρίς ν’ αφήσω τα δάχτυλά μου ούτε στιγμή να ανασάνουν. Όπως πρωτύτερα
είχε ο ίδιος κάνει διαβάζοντας τα κείμενά του: όπως είχε διαβάσει εκείνος, εγώ
έγραφα. </span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><span lang="EL">Οι μεσήλικες, ένιωθα να με κοιτούν σαρκαστικά,
καθώς αποχωρούσαν από την αίθουσα κάνοντας τα ξύλινα έδρανα να κλείνουν με
πάταγο. Αδημονούσαν να δοκιμάσουν παστό ψάρι, τη συνοδεία του τοπικού ποτού.
Ενός ποτού λευκού, που μύριζε γλυκάνισο, όπως είχα ακούσει να λένε πριν την
έναρξη του σεμιναρίου, και που σε έκανε στο δεύτερο ποτήρι να φλασάρεις επί
τόπου.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><span lang="EL">Μέσα σε λίγα λεπτά, είχα ολοκληρώσει την
εργασία μου, η οποία ήταν κάθετα χτισμένη στα θεμέλια του βιβλίου του Καθηγητή.
Βιδωμένη και τεκμηριωμένη, ακόμη και ως προς την στίξη και την παραγραφοποίησή της.
Μπετόν αρμέ. Δεν την διάβασα καν. </span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><span lang="EL">Βγήκα τρέχοντας από την αίθουσα κραδαίνοντάς
την, κάνοντας κι εγώ το έδρανό μου να κλείσει με πάταγο, κι άρχισα να ψάχνω για
την θυρίδα που είχε ορισθεί ως θυρίδα του Καθηγητή. Διασχίζοντας τους
διαδρόμους του Πανεπιστημίου, έβλεπα απ’ τα παράθυρα παράλληλα με μένα, μερικά
απ’ τα πουλιά, γιατί τα παράθυρα ήταν ψηλά, ενώ τα περισσότερα πουλιά πετούσαν
χαμηλά. </span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><span lang="EL">Οι διοικητικές υπηρεσίες του Ιδρύματος, όπως
πληροφορήθηκα από μια ταμπέλα στο τέλος του διαδρόμου όπου βρισκόμουν,
στεγάζονταν στο απέναντι κτήριο. Υπήρχε και μια μακέτα με κατόψεις και βέλη για
πληρέστερη καθοδήγηση. Με το που βγήκα στο προαύλιο, που ουσιαστικά ήταν ένας
τυφλός χώρος ανάμεσα στα κτήρια του Πανεπιστημίου, τα πουλιά όρμησαν πάνω μου,
λες και δεν κρατούσα χαρτιά αλλά σουσαμένια κουλούρια. Φτεροκοπούσαν τόσο
έντονα που άρχισαν να μαδάνε κι έμοιαζε να χιονίζει τεχνητά σε παράσταση
κλασικού μπαλέτου ή σαν κάποιος από ψηλά να τίναζε μαχαιρωμένα μαξιλάρια.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><span lang="EL">Κάποια στιγμή, λίγο πριν φτάσω
κοντανασαίνοντας στο κτήριο όπου θα παρέδιδα την εργασία και στη συνέχεια θα
αναχωρούσα με το πλοίο το οποίο είχε αγκυροβολήσει και περίμενε κατ’ εξαίρεση
τους σεμιναριακούς για να μας γυρίσει στην πόλη, ένα από τα πουλιά κουτσούλισε
πάνω στα έγγραφά μου. Μια στάμπα φαιοπράσινη κάλυψε την κεντρικότερη παράγραφο της
πρώτης σελίδας, στο σημείο ακριβώς όπου βρισκόταν η ραχοκοκαλιά αλλά και η
κορύφωση της ιδέας μου. Δεν είχα χρόνο, δεν είχα χαρτομάντιλα, δεν είχα καμία
τύχη: θα υπέβαλλα την εργασία μου χεσμένη. Λίγα δευτερόλεπτα μετά, οι
γραμματείς του Πανεπιστημίου την παρέλαβαν εμφανώς αηδιασμένοι και με
διαβεβαίωσαν με χείλη γκρεμούς ότι θα την προωθούσαν στον Καθηγητή. Θυρίδα δεν
υπήρχε.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><span lang="EL">Ήμουν η τελευταία που μπήκε στο πλοίο της
επιστροφής. Μέσ’ από τις σταγόνες του παραθύρου της θέσης μου είδα τα στρογγυλά
θραύσματα του νησιού αλλά και μερικά πούπουλα ακόμη να αιωρούνται και να
καταλήγουν στην επιφάνεια της θάλασσας, σαν κάτι μόλις να τελείωνε. </span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><span lang="EL">Λίγες μέρες μετά, δέχτηκα στο διαμέρισμά μου
μια συστημένη επιστολή. Αποστολέας ήταν ο Καθηγητής. Έσκισα το φάκελο με μανία
και προσοχή κι άρχισα να διαβάζω. </span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><span lang="EL">«Το κείμενό σου θα μπορούσε να είναι
αραιογραμμένο πάνω στο σινικό τείχος. Αλλιώς, θα έπρεπε να διανέμεται υπό μορφή
φέιγ βολάν σε όλα τα χωριά του κόσμου. Υπερβαίνει σε λειτουργικότητα κάθε
φαντασία και ταυτόχρονα είναι τόσο απέριττο όσο μια ευθεία γραμμή και αρραγές
σαν ένα κομμάτι τζάμι. Λυπάμαι μόνον που δεν μπορώ να το λάβω υπ’ όψη μου,
διότι η εμφάνισή του είναι επιεικώς αηδιαστική και άκρως προσβλητική. Με
εκτίμηση, Κ..»</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><span lang="EL">Έδωσα όλα τα χρήματα που είχα για να περάσω το
μήνα, για να πάρω θαλάσσιο ταξί για το νησί. Μοιράστηκα ευτυχώς το ποσόν με
κάποιους που είχαν ταξιδέψει στην πόλη για να νοσηλευτούν και τώρα επέστρεφαν
σε αυτό. <span> </span><span> </span><span> </span><span> </span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><span lang="EL">Με το που έφτασα, έδιωξα τα πουλιά με την
παλάμη μου σα να’ ταν μύγες, βρέθηκα μ’ ένα σάλτο στο Πανεπιστήμιο και απαίτησα
από τις γραμματείς με τα στόματα χαράδρες να συναντήσω το Διευθυντή για να του
εξηγήσω τι ακριβώς είχε συμβεί.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><span lang="EL">Εκείνος με υποδέχτηκε σαν να με περίμενε. Αλλά
δεν ήταν μόνος: στο κάθισμα απέναντι ακριβώς απ’ το γραφείο του, καθόταν ένας
άντρας με την πλάτη γυρισμένη σε μένα. Μπήκα απευθείας στο θέμα. Άρχισα να
διαμαρτύρομαι για τις συνθήκες στο νησί και για το ζήτημα με τα πουλιά εξ
αιτίας των οποίων είχε απορριφθεί η εργασία μου και ζήτησα να δώσει ο ίδιος
εξηγήσεις στον Καθηγητή για την ιδιορρυθμία του τόπου και την ανεξέλεγκτη
κατάσταση με τα πουλιά. </span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><span lang="EL">Αφού είπα και είπα και είπα, κάποια στιγμή, ο
άντρας που τόση ώρα είχε την πλάτη γυρισμένη, έστρεψε το πρόσωπό του προς
εμένα: ήταν ο Καθηγητής. Ήταν ο Καθηγητής, σκασμένος στα γέλια. Έκανε διαρκώς
επικύψεις και χτυπούσε τα γόνατά του με τις καμπούρες των χεριών του, τόσο
γελούσε. </span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><span lang="EL">«Μα, δεσποινίς μου», κατάφερε στο τέλος να
αρθρώσει, «δεν καταλάβατε ότι αστειευόμουν; Μα, καθόλου χιούμορ τελοσπάντων; Τι
τρέχει με σας τους νέους;»</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><span lang="EL">«Δηλαδή…»…, μόλις που ακούστηκα.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><span lang="EL">«Δηλαδή, ακριβώς αυτό: δεν θα απέρριπτα ποτέ
ένα τέτοιο κείμενο για μια κουτσουλιά!»</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><span lang="EL">«Το λέτε αλήθεια;»</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><span lang="EL">«Μα φυσικά! Το έχω ήδη δώσει για δημοσίευση!»</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><span lang="EL">«Δεν σοβαρολογείτε…»…</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><span lang="EL">«Άντε πάλι…μα και βέβαια σοβαρολογώ! Το έχω
ήδη δώσει για δημοσίευση στην τοπική εφημερίδα του νησιού!». <span> </span><span> </span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><span lang="EL">«Ήσσονος σημασίας θα μου πείτε», πρόσθεσε ο
Διευθυντής, «αλλά επειδή η εφημερίδα είναι ακόμη υπό διαμόρφωση και η κατανομή
της ύλης δεν έχει ακόμη<span> </span>οριστικοποιηθεί,
η εργασία σας θα μπει κάτω από τη στήλη με τα δρομολόγια των πλοίων».. </span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><span lang="EL"><span> </span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>catherine chandrinouhttp://www.blogger.com/profile/05184601625440983022noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6331249306815215902.post-27616792907731620452012-04-07T08:43:00.001-07:002012-04-07T08:43:46.844-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0in 5.4pt 0in 5.4pt;
mso-para-margin:0in;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";}
</style>
<![endif]-->
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EL">Ελεάζαρ</span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Ο Λάζαρος</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">είχε μια γκαλερί.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Ένας θεός ξέρει πώς την συντηρούσε </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">αφού τα έσοδα που του απέφερε ήταν ελάχιστα. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Ποιος να αγόραζε σεντέφια κι έβενους. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">(Οι άνθρωποι τρέφονταν στην καλύτερη περίπτωση
με ψάρια απ’ το πηχτό ποτάμι κι αυτό, μόνον όταν οι κατάρες κι οι κάθε είδους
αρρώστιες δεν τα έκαναν να ψοφούν ή να απομακρύνονται για καιρό. Και όλα τούτα
βέβαια, όταν δεν στέρευε το ποτάμι από την ξηρασία).</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Έτσι ο Λάζαρος αναγκαζόταν</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">μεταξύ άλλων</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">να μπαίνει λαθραία τα βράδια στο σπίτι ενός πλουσίου
της Βηθανίας, να κρύβεται κάτω απ’ το μακρύ τραπέζι του και να δειπνά με τα ψίχουλα
που τύχαινε να πέσουν δίπλα στα κουρασμένα δάχτυλά του.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Ο πλούσιος, που αγνοούσε την ύπαρξή του και
την ιδιόρρυθμη συγκατοίκησή τους,</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">καλούσε συχνά τους φίλους του σε δείπνο που
κατέληγε σε γλέντι, με τον ίδιον και όλους τους καλεσμένους, καθήμενους γύρω απ’
το παραπάνω τραπέζι, να πατάνε του Λάζαρου τα μαλλιά και να ζουλάνε την κοιλιά
του με τα θρεμμένα πόδια τους. (Αυτό μάλιστα το τελευταίο, τους έκανε να νιώθουν
τόσο αναπαυτικά, που το γλέντι κρατούσε ως το πρωί). </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Κάποτε</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">από την εξάντληση</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">το σώμα του Λάζαρου έγινε σα σάκος με άσπρη άμμο.
</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Κοιμόταν κάτω απ’ το τραπέζι και δεν είχε
ξυπνημό. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Δυο γλέντια έγιναν κατά τη διάρκεια του μεγάλου
ύπνου κι εκείνος παρέμενε ασάλευτο ποδόμακτρο των καλεσμένων, στο πάτωμα που
κατέληγαν τα γέλια τους.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Για πρώτη φορά η γκαλερί έμεινε κλειστή 3 ολόκληρες
μέρες. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Την τέταρτη,</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">πάνω σε μια καθαριότητα,</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">ανακαλύφθηκε κουλουριασμένος κάτω απ’ την τάβλα.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Κανείς δεν του πήρε το σφυγμό. Θεωρήθηκε στα
γρήγορα νεκρός. <span> </span><span> </span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Ανάσες πάνω απ’ το κεφάλι του και μπερδεμένες
φωνές,</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">του πλούσιου και των γειτονισσών κυρίως,</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">άρχισαν να πέφτουν από μια χοάνη σα σκουπίδια
στο άδειο του μυαλό. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Ήθελε μόνον να μείνει μέσα στο τούνελ του ύπνου.
</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Όταν πια όμως ακούστηκε και μια τελευταία φωνή</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">εκείνη που του’ λεγε συλλαβιστά κάτι σε έγκλιση
προστακτική,</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">τότε το χώνεψε για τα καλά:</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Δεν θα τον άφηναν ήσυχο. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Πήρε λοιπόν τα κόκαλά του</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">και βγήκε τρίζοντας στο φως. <span> </span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>catherine chandrinouhttp://www.blogger.com/profile/05184601625440983022noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6331249306815215902.post-55001823949057089962012-04-01T11:30:00.005-07:002012-04-01T11:30:58.140-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="statusUnit">
<div class="tlTxFe">
<div class="text_exposed_root text_exposed" id="id_4f789e7a905076f42228507">
e la nave va ή αλλιώς το πλοίο έδεσε<br /> <br /> το ΝΑΤ πάει κατά διαόλου<br /> ο κόσμος μυρίζει σκόρδο όταν επαναλαμβάνει την παροιμία "άλλαξε ο μανωλιός"<br /> τα ένθετα του κυριακάτικου τύπου σκότωσαν τον έρωτα<br /> το Bolero είναι ο βαρύτερος καρσιλαμάς που γράφτηκε ποτέ<br /> πάνω σ' ένα ανοιχτό δισέλιδο για τον κορτάσαρ ακροβατεί ένα φουρνάκι που δεν λειτουργεί πια<br /> <br /> (κρατάς<br /> το μασάτι στο αριστερό</div>
<div class="text_exposed_root text_exposed" id="id_4f789e7a905076f42228507">
<span class="text_exposed_hide"></span><span class="text_exposed_show">στο δεξί το μαχαίρι, ακονίζεις<br /> προς τα έξω, άγρια<br /> μετά προς τα μέσα<br /> και στο τέλος γλυκαίνεις της κόψης τις άκρες)</span><span class="text_exposed_hide"><span class="text_exposed_link"><a href=""> </a></span></span></div>
</div>
</div>
<input name="charset_test" type="hidden" value="€,´,€,´,水,Д,Є" /><input autocomplete="off" name="fb_dtsg" type="hidden" value="AQBB1HNq" /><input autocomplete="off" name="feedback_params" type="hidden" value="{"actor":"754818441","target_fbid":"10150711817228442","target_profile_id":"754818441","type_id":"22","source":"0","assoc_obj_id":"","source_app_id":"0","extra_story_params":[],"content_timestamp":"1333304909","check_hash":"AQBPU3jqxFO41ywR"}" /><input autocomplete="off" name="timeline_ufi" type="hidden" value="1" /><input name="timeline_log_data" type="hidden" value="AQBAvYWuB5NlkyoZjlkLNhjM0_rQ50USPoKcLp-ARQC7TuCDjq8NpEZW-6Ja4RS5EPiyGj5KjwAaltlkDm-hvVIOZ1swgMwn4fQ6jGx69-B-0NRSaFqpH-CVGQkbBu8S-cQ5w-IuYZ0RbuYV01ArOYETmlmq_PYIPEL4wog0VHN8XEn3bx5nXXEUW2pz4OV6vGKJeafexN-nXrq5GIQmyWagoup5LaSGOYOBwTUJ1Qai4bHaD7RG-Fhw44-mMSJTHoJIQVrWnMFRa4oIB3zxDqX_Ej_lEycIGbL1R9xwdXn2Aant77O_xVOuX0YmKzK8vwytvhv10rxvJ-Mfi98Q54c8ogr3l46mYTEvIrRCaA_K0uod4C7itGS0_-rdrZ2QvUkhx92u5MxZSOmBdrsk05_W6Ae-hZj1-UzXu7X4pyyagbg1Q5eSc1HlTJ0EfbypyYsHr9BuHaGTKjcoNksvdPqCIql_RMCYoLHsSpRIZUrCqA" /><span class="fbTimelineFeedbackLikes"></span><span class="UIActionLinks UIActionLinks_bottom" data-ft="{"type":"20"}"><button class="like_link stat_elem as_link" data-ft="{"type":22}" name="like" title="Like this item" type="submit"><span class="default_message"></span></button></span></div>catherine chandrinouhttp://www.blogger.com/profile/05184601625440983022noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6331249306815215902.post-45770295824621490832012-03-28T12:40:00.003-07:002012-03-28T12:41:17.500-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="statusUnit">
<div class="tlTxFe">
<div class="text_exposed_root text_exposed" id="id_4f7368b89efca7e48068486">
Μαλανδρίνο<br />
<br />
65 χρονώ υπό<br />
επιτήρηση<br />
λιόβεργες καίω<br />
με το ίδιο τούτο χέρι<br />
που ένα άλλο απ' τη μασχάλη<br />
έκοψε</div>
<div class="text_exposed_root text_exposed" id="id_4f7368b89efca7e48068486">
με ξίφος σαμουράι.<br />
Ο δεσμοφύλακας,<br />
<span class="text_exposed_hide">...</span><span class="text_exposed_show"> που έχω τα τριπλά του χρόνια,<br /> αρχίζει να χάνει την υπομονή του. <br /> Δεν ξέρει πως η ελιά αργεί<br /> να γίνει στάχτη<br /> πόσο μάλλον, πως ο μονόχειρας βασανιστής<br /> της κόρης μου<br /> δεν ήτανε κακό παιδί.</span><span class="text_exposed_hide"><span class="text_exposed_link"><a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6331249306815215902"> </a></span></span></div>
</div>
</div>
<input name="charset_test" type="hidden" value="€,´,€,´,水,Д,Є" /><input autocomplete="off" name="fb_dtsg" type="hidden" value="AQA8e7e4" /><input autocomplete="off" name="feedback_params" type="hidden" value="{"actor":"754818441","target_fbid":"10150702662258442","target_profile_id":"754818441","type_id":"22","source":"0","assoc_obj_id":"","source_app_id":"0","extra_story_params":[],"content_timestamp":"1332936708","check_hash":"AQCfKnLwpqAoyNiq"}" /><input autocomplete="off" name="timeline_ufi" type="hidden" value="1" /><input name="timeline_log_data" type="hidden" value="AQC9pqRQuIt7e521bVvDTJgdThl1mVTfyR3u8UVrbi3p-L4XaScZRDPp8X-y9tpf2PNu0ZVj7g0Br0U5RzwiOaXDlNuyiI18umu62P0rTNE0NSQCaENQIZyFhdqtA1cokJkazb_UrnVm_hmVvJBvIp4xKwzGPgdP-VG_P6Rk8UdgGD79CR1j138hvKgf74CilnVGcl4ay1t0FCNnO58YqMgpDCpQbDFFUM14mFUparRf-xm463EfEwgRmVJoMi9FasZX6lg_sv5cr4WyRi2Ucu0uPsQY23faMlWJ488zEyb5_q-wz7KA5zJEX4C5TSFx-GnU82F8q9XCFY8xnj-ywlreYDBPC-2plB4oqqJPYpxZwobxk--Pc1qTPOJgLwkF7uC0YCqh1STSSm8vDB3qMyK53cOQPQbEH3GMbCgYgt7QvY2XL25aTV0dsoZDu03e42KcFVyww-qZ1tXum5erQtzsqgLoy37sSyTrH2wcbfJheQ" /><span class="UIActionLinks UIActionLinks_bottom" data-ft="{"type":"20"}"><button class="like_link stat_elem as_link" data-ft="{"type":22}" name="like" title="Like this item" type="submit"><span class="default_message"></span></button></span></div>catherine chandrinouhttp://www.blogger.com/profile/05184601625440983022noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6331249306815215902.post-24682952470870237802012-03-26T10:37:00.002-07:002012-03-26T10:37:56.335-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="statusUnit">
<div class="tlTxFe">
<div class="text_exposed_root text_exposed" id="id_4f70a901549554a20415360">
Οι μίσθαρνοι<br /> <br /> Αφού πούλησαν τη μάνα τους<br /> στο παζάρι<br /> κι- ως μεταχειρισμένη-<br /> δεν έπιασε πολλά λεφτά<br /> ήρθαν εκνευρισμένοι ενώ κοιμόμουν<br /> να <br /> ροκανίσουν το αυτί μου.<br /> Στην αρχή γαργαλιόμουν<br /><span class="text_exposed_hide">...</span><span class="text_exposed_show"> μα έπειτα άρχισε να με καίει<br /> το πτερύγιό μου άρχισε να καίει<br /> όσο μειωνόταν η σπείρα του από τραγανό.<br /> Και καθώς ποτέ μου δεν φωνάζω<br /> μόνο προσβάλλω απαίσια<br /> εκείνοι εξοργίστηκαν και προχώρησαν στα μάτια και<br /> στα μάγουλα<br /> κι εγώ μπουκωμένη αίμα<br /> τους είπα πως<br /> πέθαναν οι μεσάζοντες <br /> και πως καριέρα άλλη θα’ πρεπε να ζητήσουν<br /> ίσως σε μια χωματερή, μα κάτω από το χώμα<br /> κι εκείνοι πια λυσσώντας<br /> τη γλώσσα με τα δόντια μού ξερίζωσαν<br /> κι εγώ βήχοντας και πνιγμένη<br /> τέντωσα τα μεσαία δάχτυλα και των δυονών χεριών μου<br /> κι εκείνοι μου τα έφαγαν<br /> βαθιά προσβεβλημένοι<br /> καθώς ποτέ μου δεν φωνάζω<br /> μόνο προσβάλλω απαίσια.</span><span class="text_exposed_hide"><span class="text_exposed_link"><a href="">See More</a></span></span></div>
</div>
</div>
<input name="charset_test" type="hidden" value="€,´,€,´,水,Д,Є" /><input autocomplete="off" name="post_form_id" type="hidden" value="d845a66225ed69bf145c59419b55604c" /><input autocomplete="off" name="fb_dtsg" type="hidden" value="AQAp4GSk" /><input autocomplete="off" name="feedback_params" type="hidden" value="{"actor":"754818441","target_fbid":"10150698080758442","target_profile_id":"754818441","type_id":"22","source":"0","assoc_obj_id":"","source_app_id":"0","extra_story_params":[],"content_timestamp":"1332756342","check_hash":"AQDpDEWakhUwOqNw"}" /><input autocomplete="off" name="timeline_ufi" type="hidden" value="1" /><input name="timeline_log_data" type="hidden" value="AQBX4jkNwOuWW5FCjtsws4K2mxMUqmyQ7QKnu1YwAwkHkAMzy8h0JDZ2L4-XEfVf2fRXcC31sM0oxtcpg1Yz5R1A4WWYAJq9jaZYxyMnSwHBZr6XOIfCS0H14WqXuEqWnzF4-gKKCP-UClqSkxJUMh3N40_k06QWesMqweZUHgnb7Y2aNswgWS1Gu3tqYmpxinYmBI2oopBQuvHiyGqJ8BOAQ3FCw8oUtZHdRAtnFp4-uh6xHmjKpYP7ECBRQ4tmNllLTQ5Rd1Bcy5o0iBSKzhmoAKnyr2OXKic64n0EvZcKa2K6derCPpQVlfQxAgegQspzxzZyxt6fkx3cW94yOi2ZPtfro1glGJFbqC9TETSpWNtnVTf7tSXpAqpXfST8o3Se0yeze7ZRNOKKr8StlOiTWnyGE7qTL9w-BxEFZoWt-A" /><input name="timeline_crypto_gk_state" type="hidden" value="AQB_lOue1HVxQxlgd7T-TLu4uUa2TjGRIOmAGLxLDta1RWUpSsACEoPEl1rh-VjoXx0" /><span class="UIActionLinks UIActionLinks_bottom" data-ft="{"type":"20"}"><button class="like_link stat_elem as_link" data-ft="{"type":22}" name="like" title="Like this item" type="submit"><span class="default_message"></span></button></span></div>catherine chandrinouhttp://www.blogger.com/profile/05184601625440983022noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6331249306815215902.post-51883951301444834342012-03-22T12:08:00.003-07:002012-03-22T12:08:56.966-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h6 class="uiStreamMessage" data-ft="{"type":1}">
<span style="font-size: large;"><span class="messageBody" data-ft="{"type":3}">marital status<br /> <br /> περνώντας απ' το γιαπί<br /> αγνόησε τα πολωνικά πειράγματα και<br /> πήρε<br /> που της πρόσφεραν<br /> το μπουκέτο σιδερόβεργες<br /> έμενε τώρα να τοποθετήσει το χαρτί<br /> υγείας<br /> πίσω της ακριβώς<br /> να στερεώσει την άκρη του στα μαλλιά της<br /> μ' ένα μεταλλικό τσιμπιδάκι<br /> κι έπειτα ν' αρχίσει να περπατά<br /> και άρχισε να περπατά<br /> με το πέπλο της να ξετυλίγεται<br /> ξιπόλυτη πάνω στη διαχωριστική<br /> κι έφτασε στην Πύλη του Αδριανού και το πέπλο ήταν ακόμα<br /> στη Συγγρού<br /> κι έφτασε στον Άγνωστο Στρατιώτη και το πέπλο ήταν ακόμα<br /> στην Πύλη του Αδριανού<br /> κι έφτασε στο Οφθαλμιατρείο και το πέπλο ήταν ακόμα<br /> στον Άγνωστο Στρατιώτη<br /> έχοντας για ουρά το χαρτονένιο κύλινδρο <br /> πάνω στα ρύζια πατώντας απ' τις σπασμένες τράπεζες</span></span></h6>
<input name="charset_test" type="hidden" value="€,´,€,´,水,Д,Є" /><input autocomplete="off" name="post_form_id" type="hidden" value="097cc466ba49580f4db7a0b6a8081a95" /><input autocomplete="off" name="fb_dtsg" type="hidden" value="AQDKXGeb" /><input autocomplete="off" name="feedback_params" type="hidden" value="{"actor":"754818441","target_fbid":"10150689737928442","target_profile_id":"754818441","type_id":"22","source":"2","assoc_obj_id":"","source_app_id":"0","extra_story_params":[],"content_timestamp":"1332408929","check_hash":"AQBl9rkKXMQJsK5E"}" /><input autocomplete="off" name="timeline_ufi" type="hidden" value="1" /><span style="font-size: large;"><span class="UIActionLinks UIActionLinks_bottom" data-ft="{"type":"20"}"><button class="like_link stat_elem as_link" data-ft="{"type":22}" name="like" title="Like this item" type="submit"></button></span></span></div>catherine chandrinouhttp://www.blogger.com/profile/05184601625440983022noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6331249306815215902.post-59015083504042527732012-03-20T13:20:00.000-07:002012-03-28T12:41:54.377-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">ΠΕΡΑΜΑ</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">όταν</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">Σ’ ένα διάλειμμα της ηχογράφησης
μου’ πες</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">πως κουνιούνται και πρήζονται
τα μέσα σου για μένα</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">έκανες ν’ αγγίξεις το
πουλόβερ μου</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">το μωρό σου τσίριξε σα
σαΐτα από τον κάτω όροφο</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">κι εγώ προφασίστηκα
πως έπρεπε να ταΐσω το μυρμήγκι μου</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">Καβαλήσαμε τότε τη
μηχανή σου και πλέαμε αλήτικα απέναντι απ’ τη σαλαμίνα</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">Είκοσι τυραννικά ολόκληρα
λεπτά μέχρι να φτάσουμε στον ηλεκτρικό</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">Μύριζα τη δυσωδία από
το ψέμα των μαλλιών σου </span></div>
</div>catherine chandrinouhttp://www.blogger.com/profile/05184601625440983022noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6331249306815215902.post-38743881995179800092012-03-17T15:42:00.001-07:002012-03-28T12:42:14.283-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal">
Nedrigailivska</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Όταν άρχισε να βρέχει βότκα</span></div>
<div class="MsoNormal">
H <span lang="EL">ομπρέλα έσπασε</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Δεν μπήκα κάτω απ’</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Το υπόστεγο</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Έβγαλα τα ρούχα, το δέρμα</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Τα μαλλιά μου</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Και ξαπλώθηκα</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Από πάνω έσταζαν τα συρματοπλέγματα</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Και θυμήθηκα</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Ένα μήνα πριν, δεν ήμουν εγώ</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Οπότε άφησα την άσφαλτο να μπαίνει στο κρέας
μου</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Και αποφάσισα να κάνω γουνεμπόριο στη Σιβηρία</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Θα’ φευγα μια γούνα φορώντας κι άλλη μια μες
στη βαλίτσα</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Μπίζνα άλλη για μένα δεν υπήρχε καμία</span></div>
</div>catherine chandrinouhttp://www.blogger.com/profile/05184601625440983022noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6331249306815215902.post-81894224805014902142012-03-16T07:27:00.002-07:002012-03-28T12:42:26.559-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal">
<b>Grinder</b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">Δεν είναι
δυνατόν…πώς θα μιλήσω τώρα…πώς θα τους το πω; Πώς θα τους πω ότι θέλω
επειγόντως λίγο νερό; Πώς θα το πω…Στη γλώσσα μου έχουν φυτρώσει τρίχες, έχω
ένα ολόκληρο πουλόβερ στη γλώσσα μου…πώς θα πω στους συγκατοίκους μου ότι
χρειάζομαι νερό; Ότι μάλλιασε η γλώσσα μου και μου γαργαλά τον ουρανίσκο; Μήπως
αν έβγαζα κραυγές; Μήπως αν δοκίμαζα με κραυγές και νοήματα; Αυτό είναι! Φωνάζω
και δείχνω το μάλλινο στόμα μου! Δεν μ’ ακούει κανείς. Ούτε με βλέπει. Γελάνε
και κυλιούνται, κάτω, στο πάτωμα από αμίαντο. Γελάνε και κάτι δείχνουν στο
κενό, κρατάνε την κοιλιά τους απ’ τα γέλια. Θέλω να τους σκοτώσω. Αν άναβα το
φως; Αν άναβα το φως και βλέπανε τις τρίχες στη γλώσσα μου; Μήπως τότε
σταματούσαν; Μήπως καταλάβαιναν ότι δεν μπορώ να μιλήσω κι ότι χρειάζομαι νερό;
Αυτό θα κάνω, ναι! Λίγο ακόμη και τον φτάνω το διακόπτη. Αρχίζω πάλι να φωνάζω,
αυτή τη φορά με φως αλλά χωρίς καμία διαφορά, χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Φωνάζω
μέσα από μία μπουρού. Χωρίς σύμφωνα. Με την ελληνική μου γλώσσα γεμάτη τρίχες. Οι
υπόλοιποι σταθερά στα πατώματα, να κρώζουν, να γελούν, να κλαίνε από τα γέλια.
Βγάζω έξω τη γλώσσα μου να δουν την τριχοφυΐα της, το μαύρο της δάσος. Τίποτα. Κάποια
στιγμή, το πρόσεξε κάποιος, κι έπαψε να δείχνει το κενό. Άρχισε να δείχνει
εμένα. Ανακουφίστηκα. Πού να φανταστώ ότι με έδειχνε κι ότι δευτερόλεπτα μόλις
μετά, θα γελούσε, αυτή τη φορά με το δικό μου θέαμα. Δεν μπορούσα να καταλάβω
τι το τόσο αστείο είχε μια γλώσσα με μαλλιά. Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει μα έχει μαλλιά.
Μπορεί αυτό να σκέφτηκε και να γελούσε. Σε λίγο μαζεύτηκαν όλοι από πάνω μου σα
χειρουργοί κι εγώ τους έδειχνα τη γλώσσα μου που εκτός από μαλλιαρή είχε
μακρύνει κι η άκρη της είχε γίνει ποντερή. Μα εκείνοι μιλούσαν άλλη γλώσσα και
ξαφνικά σοβάρεψαν. Κάποιος σύρθηκε ως την κουζίνα και επιτέλους μου έφερε νερό.
Η γλώσσα μου ήταν αρκετά μακριά ώστε να μπορέσω να πιω άνετα μέσ’ απ’ τον
κόκκινο κουβά του σφουγγαρίσματος. Έπινα, έπινα το σάπιο νερό, έπινα και δεν
ξεδιψούσα. Αλλά η γλώσσα μου…η γλώσσα μου. Η εικόνα του Άη- Γιώργη στην κρεβατοκάμαρα
της γιαγιάς μου. Ο Άη- Γιώργης χώνει το δόρυ του στη μακριά γλώσσα του θεριού. Αν μπορούσα να σταθώ στα πόδια μου, ίσως
πήγαινα σε λίγο στον καθρέφτη του μπάνιου, να τη βγάλω έξω και να δω. Αλλά
ποιος πήγαινε ως το μπάνιο; Μόνο αν ήμουν το θεριό. Τα γέλια ακούγονταν και
πάλι, πιο δυνατά, πιο μπερδεμένα, σαν μέσα από κλιμακοστάσιο. Δεν ήξερα τι να
κάνω το κεφάλι μου. Αποφάσισα να δοκιμάσω να πάω στο μπάνιο. Έπεσα λοιπόν στα
τέσσερα κι άρχισα: ίδιο χέρι, ίδιο πόδι. Σαν καμήλα. Οι συγκάτοικοι κάποια
στιγμή με πήραν είδηση κι άρχισαν να χτυπούν με τις ανοιχτές παλάμες τους τον
αμίαντο απ’ τα γέλια. Δεν καταλάβαινα προς τι. Εκείνοι δεν πήγαιναν ποτέ στο
μπάνιο; Φοβήθηκα ότι κάποιος μπορεί να καθόταν στη θέση ανάμεσα στις καμπούρες
μου. Με ακολούθησε η συγκάτοικος που ήταν η λιγότερο τρομακτική. Έξω από την
κλειστή πόρτα του μπάνιου, τεντωνόμουν να φτάσω το πόμολο. Σαν χιμπατζής αυτή
τη φορά, πρώτα με το ένα, μετά με το άλλο χέρι, προσπαθούσα να κρεμαστώ απ’ το
κρύο μέταλλο λες κι ήτανε μπανάνα. Μάταια. Η λιγότερο τρομακτική συγκάτοικος
στεκόταν ώρα πολλή από πάνω μου. Ίσως να πέρασαν δύο ή τρείς ώρες προτού κάνει
την κίνηση. Στο τέλος άνοιξε την πόρτα, μα δεν άναψε το φως. Ούρλιαζα ότι ήθελα
το φως. Στη γλώσσα μου. Ήμουν η μητέρα μου. Όταν κοιτάχτηκα στον καθρέφτη ήμουν
η μητέρα μου. Με το γωνιώδες πρόσωπό της, τα λεπτά της φρύδια, τα πυκνά μαλλιά.
Την ελαφρά ειρωνεία στην ένωση των χειλιών. Κρατούσα το νιπτήρα κι ήμουν ακόμη
η μάνα μου. Έριξα νερό στο πρόσωπό μου. Η μάνα μου. Το περίγραμμα του καθρέφτη
ήταν η κορνίζα της φωτογραφίας της που ήμουν εγώ. Άρχισα να τρέμω. Το θέμα δεν
ήταν η γλώσσα μου ήταν η μάνα μου. Θέλησα να κάνω την ανάγκη μου. Κατεπειγόντως
έπρεπε να κάνω την ανάγκη μου. Πώς θα μπορούσα ν’ αντέξω μέχρι να κατεβάσω το
παντελόνι μου; Παίρνει συνήθως βδομάδες ίσως και μήνες να ξεκουμπωθεί ένα
παντελόνι. Κι έπειτα; Έπειτα, πώς θα καθόμουν στη λεκάνη της τουαλέτας χωρίς
ζώνη ασφαλείας; Αυτή η σβούρα μέσα μου φταίει για όλα, αυτή η σβούρα, που
περιστρέφεται με το δικό της ιλιγγιώδη ρυθμό. Έξω όλα σέρνονται και αργούν και
μέσα μου δεν προλαβαίνω. Αρχίζω να χτυπάω την πεντάνοιχτη πόρτα της τουαλέτας.
Δεν ανοίγει κανείς. Κανείς δεν θα μου κατεβάσει το παντελόνι ούτε θα μου
φορέσει τη ζώνη ασφαλείας. Όλα μόνη μου. Πάντα μόνη μου. Είμαι η μάνα μου και
είμαι μόνη μου και κατουριέμαι και δεν έχω κανέναν να μου κατεβάσει το
παντελόνι ή να μου φορέσει τη ζώνη ασφαλείας. Σηκώνω το πεσμένο κεφάλι της
μάνας μου και τους βλέπω, όλους συνωστισμένους σα ρέγγες στην είσοδο της
τουαλέτας να με κοιτούν. Κι αδράχνω την ευκαιρία: “</span><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">Guuuuuyyyyyyyyyyzzzzzzz</span><span lang="EL" style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">! </span><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">The seat
belt! The seat belt, please! Will</span><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">you</span><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">fasten</span><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">my</span><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">seat</span><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">belt</span><span lang="EL" style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">?” Κι ήταν τότε που άκουσα ανάμεσα στα γέλια του
κλιμακοστασίου και τη δευτέρα παρουσία που γινόταν μέσα μου… Ήταν τότε που
άκουσα τον πιο έμπειρο από τους συγκατοίκους, τον μεξικανό, να λέει κουνώντας
πάνω κάτω το κίτρινο πρόσωπό του: «</span><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">the</span><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">grinder</span><span lang="EL" style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">…»…Αυτό ήταν. Ο μύλος. Ο μύλος δεν είχε αλέσει καλά το
χόρτο κι έτσι το φάγαμε αμάσητο. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt; line-height: 115%;"> </span></div>
</div>catherine chandrinouhttp://www.blogger.com/profile/05184601625440983022noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6331249306815215902.post-33866776611110842342012-03-12T08:12:00.003-07:002012-03-28T12:42:35.673-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: 14pt;">INSOMNIA</span></b><b><span style="font-size: 14pt;"> <span lang="EL">ή βρίθω ή ιεροτελεστία της άνοιξης</span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">Αυτό το τσιγάρο που καπνίζω</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">Όρθια</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">τούτη τη στιγμή μπροστά στη μπαλκονόπορτα αντί να κοιμάμαι</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">τη θλίψη που νιώθω για τις δαχτυλιές στο τζάμι που με κρατάει μέσα </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">την παρακολούθηση της περιφέρειας του κύκλου από υδρατμό που σχηματίζεται
πάνω του σε κάθε μου εκπνοή (ανάλογα με τη διάρκεια της εκπνοής, ο κύκλος μικραίνει
ή μεγαλώνει)</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">τη νοερή μου κυκλοφορία με μαύρο μίνι στις λεωφόρους της χώρας που
αποτελεί την κολομβιανή ανακάλυψη </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">το σπασμό που νιώθω στιγμιαία στο υπογάστριό μου τ’ απογεύματα, εκείνο
το τακ, σταυρώνω τα πόδια για να τον νιώσω καλύτερα κι εκείνος επαναλαμβάνεται
πιο δυνατός, τακ τακ</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">το ότι φλέγομαι αντί να είμαι τυπική</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">το ότι χώνω τα δάχτυλα στο χώμα των λουλουδιών μου για να πω στις ρίζες
τους την καλημέρα</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">το ότι θυμάμαι πολύ καλά κείνο το βράδυ που μπούκαρα στο μπαρ με τις βαλίτσες</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">τις κεραίες των τηλεοράσεων που μου κάνουν για ουράνιες τρίαινες</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">το ότι δεν θέλω προβολείς στο στήθος μου γιατί τα δυο μου στήθη είναι
αυτά οι προβολείς</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">εκείνο το πορτοκάλι που κόβω εγκάρσια και είναι ο λόγος μου</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">τις φερράρι του κόσμου που καθρεφτίζονται στα νύχια μου</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">το ότι δεν έχω επιφυλάξεις οι επιφυλάξεις μου είμαι</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">τη μαεστρία μου στις ασφαλιστικές εταιρείες και στα επιμελητήρια</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">(στους διαδρόμους θα με δεις να χορεύω ότσο παρά ατράς- ότσο παρ’ αντελάντε)</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">το τρέμουλο και το σφυγμό μου πριν γεννηθεί μια ακόμα σκέψη για τον
Στραβίνσκυ</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">τα δάχτυλά μου που μετράω ξανά και ξανά στο σάμπγουεη μέχρι να’ ρθει το
μετρό (εκείνος ο τύπος στην απέναντι αποβάθρα με κοιτάει και μου δείχνει συνέχεια
εκεί)</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">το ότι η δύναμή μου ισούται με το τετράγωνο της δύναμης του αέρα που θα’
κανε σκόνη ένα διαμάντι</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">όλα αυτά</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">δεν τα οφείλω</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">σε σένα</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">μα στον άντρα που κοιμάται ήσυχα με μια σταγόνα σάλιο να' χει κυλήσει και να τον γλείφει κι
εγώ σηκώνομαι από δίπλα του και</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">Όρθια</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">τούτη τη στιγμή μπροστά στη μπαλκονόπορτα αντί να κοιμάμαι</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">καπνίζω ένα τσιγάρο</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>catherine chandrinouhttp://www.blogger.com/profile/05184601625440983022noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6331249306815215902.post-27281602853542471102012-03-10T12:57:00.003-08:002012-03-28T12:42:43.722-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h6 style="text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 14pt;">Die</span></i><i><span style="font-size: 14pt;"> </span></i><i><span style="font-size: 14pt;">Verwandlung</span></i><i><span lang="EL" style="font-size: 14pt;"></span></i></h6>
<h6 style="text-align: justify;">
<span class="messagebody"><span lang="EL" style="font-size: 14pt;">Έστω ότι για κάποιον αδιανόητο
λόγο προσπαθήσεις να μεταμορφώσεις κάποιον σε κάτι</span></span></h6>
<h6 style="text-align: justify;">
<span class="messagebody"><span lang="EL" style="font-size: 14pt;">που δεν είναι: </span></span></h6>
<h6 style="text-align: justify;">
<span class="messagebody"><span lang="EL" style="font-size: 14pt;">εκείνος,</span></span></h6>
<h6 style="text-align: justify;">
<span class="messagebody"><span lang="EL" style="font-size: 14pt;">με την πρώτη ευκαιρία,</span></span></h6>
<h6 style="text-align: justify;">
<span class="messagebody"><span lang="EL" style="font-size: 14pt;">θα επαναστατήσει, θα διαφύγει και
θα ολισθήσει σ' αυτό που ήταν και μάλιστα στην τραχύτερή του μορφή: και, μεταξύ
μας,</span></span></h6>
<h6 style="text-align: justify;">
<span class="messagebody"><span lang="EL" style="font-size: 14pt;">καλά θα κάνει.</span></span><span lang="EL" style="font-size: 14pt;"></span></h6>
</div>catherine chandrinouhttp://www.blogger.com/profile/05184601625440983022noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6331249306815215902.post-22447836417371750472012-03-08T07:39:00.003-08:002012-03-28T12:42:54.570-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 0.5in;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman"; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Ο
ΓΚΡΕΜΙΣΤΗΣ</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 0.5in;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 0.5in;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman"; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Ανεβαίνοντας
την Ακαδημίας, τον είδα να λιάζεται όπως πάντα στη μαρμάρινη πολυθρόνα του,
σταυροπόδι, και με την τσάκιση του παντελονιού του στην εντέλεια. Για τέντες
είχε τα δυο του φρύδια. Το κεφάλι του ελαφρά κεκλιμένο αριστερά κι η ανάστροφη
της παλάμης του να κρατάει κόντρα στον κρόταφό του. Άντρας παλιάς κοπής. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 0.5in;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman"; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Μόλις
έφτασα ακριβώς μπροστά του, μου λέει με το σίγμα του που είναι λες και περνά
μέσ’ από πευκοβελόνες: «Έχεις ένα τσιγάρο;», «κάνω καπνό», του λέω, «δεν
πειράζει», απάντησε, «αρκεί να μου στρίψεις».</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 0.5in;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman"; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Του
έφτιαξα ένα τσιγάρο όπως του αρέσει, με μπόλικο καπνό και όχι πολύ σφιχτό, να
το ευχαριστηθεί, και του το έβαλα στο στόμα. Το άναψα, κι εκείνος ρούφηξε τη
νικοτίνη ως τα νύχια.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 0.5in;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman"; font-size: 14pt; line-height: 115%;">«Βαριέμαι»,
μου λέει, εκπνέοντας δυο στήλες πυκνό καπνό απ’ τα ρουθούνια. «Δε φαντάζεσαι
πόσο βαριέμαι. Πού’ ν’ οι εποχές που κάναμε τις πλάκες μας; Μετά τις λόγιες
συναντήσεις με τους άλλους, τότε άρχιζε το πανηγύρι. Βόλτες με τα πόδια απ’ τη
μια άκρη της Αθήνας στην άλλη, ξεφωνίζοντας και κλωτσώντας ένα τενεκεδάκι. Δεν
ξέρω, σου ακούγομαι γραφικός;»</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 0.5in;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman"; font-size: 14pt; line-height: 115%;">«Όχι ρε
παιδί μου», του λέω, «τι γραφικός». </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 0.5in;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman"; font-size: 14pt; line-height: 115%;">«Καλημέρα,
Κωστή!», μας διέκοψε ένας περαστικός. Ο Κωστής ένευσε ράθυμα με το κεφάλι του.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 0.5in;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman"; font-size: 14pt; line-height: 115%;">«Κάθομαι
τώρα εδώ, μετράω τις τρίχες απ’ το μούσι μου και προσθέτω τα νούμερα απ’ τις
πινακίδες των αυτοκινήτων: αν το άθροισμα βγει ζυγό, σκούρα τα πράματα. Αν βγει
μονό, θα πάει καλά η μέρα. Μια προκατάληψη είναι που την έχω από παιδί. Εσύ,
πώς τα πας; Κάνα νέο;»</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 0.5in;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman"; font-size: 14pt; line-height: 115%;">«Τίποτα,
μια απ’ τα ίδια κι εγώ. Περιμένω να μου πέσουν τα δόντια!»</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 0.5in;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman"; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Γελάσαμε
κι οι δύο βροντερά. Τον πλησίασα, του’ κανα ένα φιλικό κεφαλοκλίδωμα και τον
χτύπησα μετά στην πλάτη.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 0.5in;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman"; font-size: 14pt; line-height: 115%;">«Άστ’
αυτά και λέγε», συνέχισε, «κανένα νέο; Καμιά γυναίκα εννοώ, δε με νοιάζει η
οδοντοστοιχία σου!»</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 0.5in;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman"; font-size: 14pt; line-height: 115%;">«Ποια γυναίκα
βρε Κωστή, ποια γυναίκα. Το ρεύμα φοβάμαι μη μου κόψουν. Δεν έχω μυαλό για
έρωτες».</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 0.5in;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman"; font-size: 14pt; line-height: 115%;">«Δεν σε
καταλαβαίνω ώρες ώρες, τι να το κάνεις το ρεύμα; Υπάρχει ο ήλιος, το φεγγάρι,
το κερί- ένα κι ένα για τον έρωτα», είπε και στο στόμα του διαγράφηκε ένα τριγωνικό
χαμόγελο.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 0.5in;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman"; font-size: 14pt; line-height: 115%;">«Λες;»</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 0.5in;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman"; font-size: 14pt; line-height: 115%;">«Βρε
άκου που σου λέω! Στρίψε μου άλλο ένα!» είπε κι έκανε μια κίνηση προς τα εμπρός
με το σαγόνι που αν την προέκτεινες, θα κατέληγε ακριβώς στο σακουλάκι με το
ταμπάκο.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 0.5in; text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman"; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Έστριψα
και το δεύτερο, του το’ βαλα στο στόμα, το άναψα.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 0.5in;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman"; font-size: 14pt; line-height: 115%;">«Δε μου
λες», του λέω, «να σου σβήσω αυτό το ‘ΒΙΑ ΟΧΙ ΕΞΕΓΕΡΣΗ’»;</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 0.5in;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman"; font-size: 14pt; line-height: 115%;">«Να’ τ’
αφήσεις εκεί που είναι! Εκτός του ότι θυμίζει δελφικό χρησμό, σπάσει και την
ασπρίλα!»</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 0.5in;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman"; font-size: 14pt; line-height: 115%;">«Όπως
νομίζεις, Κωστή!..όπως νομίζεις», είπα, τον χαιρέτησα και κίνησα να φύγω.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 0.5in;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman"; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Εκείνος
δε μου απάντησε. Αντ’ αυτού άρχισε να μουρμουρίζει, ανάμεσα στις κόρνες των
αυτοκινήτων και στις σειρήνες των ασθενοφόρων, με το σίγμα του που είναι λες
και περνά μέσ’ από πευκοβελόνες: </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 0.5in;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman"; font-size: 14pt; line-height: 115%;">«<i>Ακούστε. Εγώ είμαι ο γκρεμιστής, γιατί είμ’
εγώ κι ο κτίστης, ο διαλεχτός της άρνησης κι ο ακριβογιός της πίστης. Και θέλει
και το γκρέμισμα νου και καρδιά και χέρι. Στου μίσους τα μεσάνυχτα τρέμει ενός πόθου
αστέρι. Κι αν είμαι της νυχτιάς βλαστός, του χαλασμού πατέρας, πάντα κοιτάζω προς
το φως το απόμακρο της μέρας, εγώ ο σεισμός ο αλύπητος, εγώ κι ο ανοιχτομάτης,
του μακρεμένου αγναντευτής, κι ο κλέφτης κι ο απελάτης και με το καριοφίλι μου
και με…</i>»…</span></div>
</div>catherine chandrinouhttp://www.blogger.com/profile/05184601625440983022noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6331249306815215902.post-619222823264447902012-03-07T11:26:00.002-08:002012-03-28T12:43:06.210-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="FR" style="font-size: 14pt;">autrefois aquit/ double jeopardy/ ne bis in idem</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">Έξωση ενοίκου άνω ορόφου. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">Άστεγος ξαπλώνει κάθετα στο ύψος της Μαντζάρου 6.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">Οι δικαστικοί επιμελητές του λένε να κάνει γρήγορα.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">Ο άστεγος τεντώνει κι άλλο τα πόδια του και κλείνει το πέρασμα. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">Οι δικαστικοί επιμελητές ελέγχουν τους κρίκους απ’ τις πετσέτες να
βεβαιωθούν ότι είναι στη θέση τους. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">Ο άστεγος ψάχνει με τα νύχια στο ταγάρι του τα υπολείμματα ενός προχθεσινού
σάντουϊτς.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">Οι δικαστικοί επιμελητές φωνάζουν στο σκύλο του ενοίκου που κοιτάει τις
κούτες του αφεντικού του και κλαίει. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">Ο άστεγος τρώει τα υπολείμματα μέσ’ απ’ το ταγάρι. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">Ο ένοικος φεύγει με τις λιγοστές κούτες, το σκύλο και τους δικαστικούς
επιμελητές </span><span style="font-size: 14pt;">in</span><span style="font-size: 14pt;"> </span><span style="font-size: 14pt;">custody</span><span lang="EL" style="font-size: 14pt;">.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">Ο άστεγος στηρίζεται με τις εμπριμέ παλάμες του στο πλακόστρωτο.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">Ο ένοικος φεύγοντας ξεχνάει ότι του’ χε πέσει μια κουβέρτα στην κουπαστή
του μπαλκονιού μου. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">Ο άστεγος μουρμουράει. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">Του’ χε πέσει μια μέρα στο τίναγμα.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">Ο άστεγος ενοχλεί τις κυρίες που ανεβαίνουν προς τη Σκουφά και αναγκάζονται
με τα τακούνια τους να τον παρακάμψουν. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14pt;">Βγαίνω στο μπαλκόνι και τη μαζεύω. Τη δίνω στον άστεγο. Ο άστεγος με
αποπαίρνει. Πού τη βρήκα αυτή; Αυτή είναι η κουβέρτα του. Μη νομίζω ότι του έκανα
και χάρη. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>catherine chandrinouhttp://www.blogger.com/profile/05184601625440983022noreply@blogger.com0